Η Μαρία Π. γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης Αθηνών και ζει και εργάζεται ως εκπαιδευτικός τα τελευταία δώδεκα χρόνια στον τόπο καταγωγής της, τη Νάξο.

1: Πες μας δυο λόγια για αυτό. Πώς βρέθηκες να ζεις και να διδάσκεις στη Νάξο και μάλιστα σε ένα από τα πιο ορεινά και δυσπρόσιτα χωριά του νησιού;

 Οι Κυκλάδες με «τράβηξαν» σαν αναπληρώτρια τον Οκτώβρη του 2009. Είχα την τύχη να βρεθώ, με έναν διαφορετικό πια ρόλο, στην αγαπημένη μου Απείρανθο. Γλυκάθηκα πολύ, μιας και δεν είχα σπουδάσει σε κάποια επαρχία, και λάτρεψα γρήγορα τους ρυθμούς ζωής του νησιού. Παντρεύτηκα εδώ, κι έχω τη χαρά και την ευλογία να συναναστρέφομαι κάθε μέρα «τα όνειρα και τη ζωή», ασκώντας το λειτούργημα που θαύμαζα και αγαπούσα από μικρό παιδί. 

2: Μαρία η τάξη σου βρίσκεται μέσα στη φύση! Πώς αυτό έχει επηρεάσει τη διδασκαλία σου;

 Η φύση επηρεάζει σίγουρα θετικά, πρώτα απ’ όλα, την ψυχολογία και τη διάθεση κάθε ανθρώπου, μικρού ή μεγάλου. Οι διαδρομές και τα τοπία του νησιού σε κάνουν να χαμογελάς ξεκινώντας το πρωί, όποια εποχή και να ’ναι, και βοηθούν να «αδειάσει» το μυαλό απ’ ό,τι κι αν κουβαλάς από το σχολείο, επιστρέφοντας το μεσημέρι. Όσον αφορά στην εκπαιδευτική διαδικασία, προσφέρει πολύ ωραίες επιλογές για την εκπόνηση περιβαλλοντικών προγραμμάτων ή προγραμμάτων τοπικής ιστορίας, αλλά και άπειρες ευκαιρίες για βιωματική διδασκαλία σε έναν απλό μονόωρο περίπατο με τους μαθητές σου. Δε θα μπορούσα, λοιπόν, να μην εκμεταλλεύομαι κάθε μικρή ευκαιρία για όλα αυτά κάθε χρόνο που δουλεύω ανεξαρτήτως τάξης και ηλικιακής ομάδας!

3: Ποιες είναι οι προκλήσεις ενός εκπαιδευτικού στο νησί; 

 Η μεγαλύτερη πρόκληση, για κάθε εκπαιδευτικό, θεωρώ πως είναι το να μην ξεχνά στιγμή πως αποτελεί πρότυπο και παράδειγμα προς μίμηση για τα παιδιά, πρώτα με αυτά που πράττει και στη συνέχεια μ’ αυτά που λέει. Πόσο μάλλον, λοιπόν, όταν ζεις και εργάζεσαι σε μια μικρή τοπική κοινωνία στην οποία ο δάσκαλος θεωρείται ακόμα σημαίνον πρόσωπο κι οι ισορροπίες είναι λεπτές και εύθραυστες. Οι εκπαιδευτικοί στα νησιά έχουν σίγουρα να αντιμετωπίσουν και τον δύσκολο κι έρημο χειμώνα, την ανασφάλεια της απομόνωσης και τις περιορισμένες επιλογές δραστηριοτήτων και συναναστροφών.

Μεγάλη πρόκληση στις μέρες που διανύουμε αποτελεί κι η εξ’ αποστάσεως εκπαίδευση, η επαφή των παιδιών της επαρχίας με τις νέες τεχνολογίες και η ενσωμάτωση των ψηφιακών μέσων στη διδασκαλία μας.

4: Έχοντας δουλέψει σε μονοθέσιο σχολείο, θα ήθελες να μοιραστείς την εμπειρία σου μαζί μας;

 Δε θα ξεχάσω ποτέ τη χρονιά που πρωτοβρέθηκα δασκάλα σε μονοθέσιο σχολείο του νησιού. Ήταν μια αξέχαστη σχολική χρονιά! Τα μονοθέσια σχολεία είναι άλλη μια πρόκληση για τους εκπαιδευτικούς που εργάζονται στα χωριά. Βρέθηκα να πρέπει να διδάξω παράλληλα σε πέντε τάξεις για πρώτη φορά χωρίς την παραμικρή εμπειρία πάνω σ’ αυτό, ενώ είχα και την απόλυτη ευθύνη του σχολείου ως προϊσταμένη. Ελάχιστος υλικοτεχνικός εξοπλισμός, καμία ειδικότητα στο σχολείο, ένα πέλαγος τα «γραφειοκρατικά»… Παρ’ όλα αυτά, με πολύ κόπο, άγχος και αγώνα, όλα κύλησαν μαγικά.

Γίναμε μια οικογένεια με τα παιδιά, έγινα ακόμα πιο δημιουργική κι ευέλικτη κι είδα στους μαθητές μου πρόοδο που ούτε η ίδια δεν πίστευα στο τέλος της χρονιάς!

5: Εκδρομές; Επισκέψεις; Πώς να τις φανταστούμε στο νησί;

  Οι εκδρομές μας εδώ στο νησί, κυρίως στα μικρά ορεινά χωριά, είναι περιπατητικές διαδρομές εντός του χωριού που συνδυάζουν άθληση, παιχνίδι, λαογραφία, περιβάλλον ή τοπική ιστορία. Γίνεται προσπάθεια κάθε χρόνο για την πραγματοποίηση και κάποιων επισκέψεων σε αξιοθέατα, μουσεία ή υπαίθριους αρχαιολογικούς χώρους στη Χώρα του νησιού ή σε άλλα χωριά, καθώς και για την παρακολούθηση κάποιας θεατρικής παράστασης από την Αθήνα, αν και τα κόστη της μετακίνησης για τα μικρά σχολεία με τους λίγους μαθητές είναι πολύ μεγάλα.

6: Ποια η αγαπημένη σου γωνιά στην τάξη; 

  Κάτι που προσπαθώ να ενθαρρύνω κάθε χρόνο στη δουλειά μου είναι το εξωσχολικό ανάγνωσμα. Επομένως, η αγαπημένη μου γωνιά στην τάξη δεν είναι άλλη από τη «γωνιά της φιλαναγνωσίας».

Μια μικρή μοκέτα, μερικά μαξιλάρια, αγαπημένα βιβλία, βιογραφικά συγγραφέων, κατασκευές και παιχνίδια είναι αρκετά για να ταξιδέψουμε κάποια διδακτική ώρα κάθε βδομάδα.

Με κάθε λογής υλικά του μαθήματος των εικαστικών, που δε λείπουν ποτέ από την τάξη μας, με κίνητρο, πολλή φαντασία και μικρή καθοδήγηση, τα παιδικά χεράκια κάνουν πραγματικά θαύματα και δίνουν χρώμα στη σχολική αίθουσα!

7: Περίγραψέ μας τη διδασκαλία σου με τρία χαρακτηριστικά.

  Το πράγμα που με χαρακτηρίζει ως άνθρωπο και ως δασκάλα (κι είναι εμφανές άλλωστε) είναι η πολυλογία μου!! Είναι δύσκολο να βρω λέξεις να περιγράψω τη διδασκαλία μου, αφού πάντα προσαρμόζομαι στο «υλικό» (μαθητές) που έχω απέναντί μου. Δημιουργικότητα, ευελιξία κι ευρηματικότητα είναι λοιπόν στοιχεία που προσπαθώ να υπάρχουν στην καθημερινότητα της σχολικής τάξης. Αυτό που μπορώ να πω με σιγουριά είναι πως δε λείπει ποτέ το χαμόγελο κι η αγάπη για τους μαθητές και την εκπαιδευτική πράξη!

7+1: Ποιες λέξεις αγαπάς να χρησιμοποιείς και ποιες θα απέφευγες από τον λόγο σου στην τάξη; 

  Μέσα στην τόση πολυλογία, δεν ξέρω αν υπάρχουν λέξεις που χρησιμοποιώ πολύ ή επαναλαμβάνω στη διδασκαλία μου!! Επιβραβεύω και ενθαρρύνω γενικά πολύ τους μαθητές μου, αφού πιστεύω πως δεν υπάρχει πιο σημαντικό πράγμα από το δυνατό αυτοσυναίσθημα και παιδιά που θέλουν να έρχονται σχολείο. Αν κάτι αποφεύγω, είναι οι χαρακτηρισμοί κι η απολυτότητα. Αγαπημένη φράση «Η υπομονή είναι αρετή!!!». Όσοι διαβάσετε τη συνέντευξη μέχρι τέλους, σίγουρα την έχετε!!!